ERATO DORASTA

unsplash.com | Jason Abdilla

IMIĘ: Należy już do trzeciego pokolenia tej linii swego rodu, w której to kolejni jej członkowie noszą imiona postaci z mitologii greckiej (ona sama tę tradycję zamierza zresztą kontynuować, gdy już doczeka się własnego potomstwa). W udziale przypadło jej miano, które dzieli z muzą poezji miłosnej - Erato.
SKRÓTY: Jej imię niekoniecznie nadaje się do tworzenia od niego jakichkolwiek dobrze brzmiących skrótów. Jest ono zresztą na tyle krótkie, że wypowiadanie go w całości nie powinno nikomu sprawiać szczególnie dużych problemów.
MOTTO: My mom said to me, „One day, you should settle down and marry a rich man”. I said, „Mom, I am a rich man”. (Cher)
PŁEĆ: Suczka, Panie i Panowie, suczka.
WIEK: Pies uczy się przez całe swoje życie. Nauka Erato trwa więc już cztery lata i jeszcze nawet nie widać jej kresu.

DATA URODZENIA: 28 maja. Narodzinom Erato i jej siostry towarzyszyły zatem malownicze wręcz okoliczności przyrody, kiedy to wiosna powoli zbliżała się ku końcowi, by móc ustąpić miejsca latu.

STANOWISKO: Jej obecne stanowisko było jej przypisane już od chwili jej narodzin. Urodziła się jako starsza z dwóch córek ówczesnej pary Beta, a więc teraz sama piastuje stanowisko samicy Beta.

ODPOWIEDNIK: Urszula

CHARAKTER: Erato, jak kiedyś sama stwierdziła, jest pełna przeciwieństw. Nie ma się zresztą co dziwić, patrząc na to, że jako szczenię była ona jednocześnie księżniczką, jako córka pary Beta i ich następczyni, i rycerzem, jak to sama lubiła siebie nazywać przez swą młodzieńczą fascynację rycerstwem właśnie. „Księżniczki są nudne”, odpowiadała wtedy na zaczepki pewnego młodego samca, na spieraniu się z którym minęło jej dzieciństwo, a pogląd ten wciąż gdzieś w niej tkwi. Teraz jest już jednak kimś na kształt księżnej, Betą, a to odpowiada jej o wiele bardziej. W dniu swej koronacji świadomość tego, że stała się wtedy drugim najważniejszym psem w sforze uderzyła ją mocno, kształtując w niej tym samym dość ważną część jej światopoglądów. Erato bowiem, mimo towarzyszącego jej prawie od zawsze usposobienia nieuleczalnej romantyczki, jest również przedstawicielką poglądu, że zdobycie partnera nie jest najważniejszą sprawą w życiu samicy. Mówiąc w skrócie - chciałaby się kiedyś zakochać, lecz nie jest to najważniejszy cel w jej życiu, świetnie jej się sprawuje wynikające z jej stanowiska obowiązki, gdy drugi pies tego samego stopnia nie patrzy jej przy tym na łapy. Od najmłodszych lat suczce tej towarzyszy również kodeks rycerski, który teraz, po wprowadzonych przez nią samą drobnych modyfikacjach nazywa „kodeksem dobrej Bety” i zgodnie z którym wciąż chce żyć i służyć swemu stadu. Jest odważna, waleczna, ambitna, uparcie dążąca do wyznaczonego przez siebie celu, lecz jednocześnie pełna skrywanych przed innymi niepewności. W jednej chwili chodzi z głową w chmurach, w drugiej twardo stąpa po ziemi. Choć jako szczenię próbowała się wyzbyć tej cechy, wciąż niezbyt dobrze znosi wszelkie porażki, zwłaszcza te życiowe.

RODZINA:

• Laverne [matka] - ukochana mama, jedna z trzech najważniejszych w życiu Erato psów. Ten typ rodzica, o którym szczenięta myślą później „Lepiej nie mogłam/-em trafić”;, nawet jeśli nie zawsze dobrze się dogadywały. Zawsze wyrozumiała, nawet jeśli nie do końca rozumiała decyzje swojej córki, opiekuńcza, lecz nie nadopiekuńcza. W każdym jej geście i słowie zawsze widać było, że bezwarunkowo kocha obie swoje córki. Jako szczenię Erato uwielbiała spędzać z nią czas, nawet jeśli więcej poświęcała go nauce pod okiem ojca. Do tej pory pamięta, że, jako była lekarka, przy wszelkich ranach i otarciach, które zawsze nie wiadomo skąd pojawiały się na ciele młodej suczki, Laverne była najlepszym ratownikiem pod słońcem.
• Enyalios [ojciec] - jej nauczyciel, autorytet, wzór do naśladowania, mentor i guru. To właśnie jemu zawdzięcza zdecydowaną większość swojej wiedzy. Do tej pory, nawet jeśli już przejęła po nim stanowisko, zawsze bez oporów przychodzi do niego po radę, jeśli tylko jakiejś potrzebuje. Gdy wspomina swoje dzieciństwo, jedną z tych rzeczy, która napełnia ją największą radością jest to, jak nieomylny i wszechwiedzący zdawał się jej być Enyalios. Przy nim też zawsze czuła się bezpieczna, wiedziała, choć nikt jej tego nigdy nie powiedział wprost, że gdyby zaszła taka potrzeba, ówczesny samiec Beta zrobiłby dla swojej rodziny dosłownie wszystko.
• Hebe [siostra] - jedyna siostra, najwierniejszy druh w przygodach w czasie wczesnego dzieciństwa. Później jakoś tak wyszło, że się od siebie oddaliły. Być może było pomiędzy nimi zbyt dużo podobieństw i różnic w tym samym czasie? Wciąż jednak wie, że bezgranicznie ją kocha, że byłaby w stanie skoczyć za nią w ogień, zostać dla niej zabitą czy zabić. Kto zadziera z Hebe, zadziera z Erato, drugim najważniejszym psem w sforze. Nie ma również żadnych wątpliwości, że owa miłość i oddanie są uczuciem odwzajemnionym i choć między suczkami zawsze zdarzały się spory, nie trwają one długo ani nie są szczególnie poważne.

PARTNERSTWO: Choć pierwotnie Erato uparcie twierdziła, że doskonale poradziłaby sobie bez partnera, który mógłby jedynie jej zawadzać w pełnieniu obowiązków Bety, teraz jednak może się nazywać czyjąś partnerką. Szczęściarzem, który przełamał jej uprzedzenia jest Concorde, z którym zna się już od dzieciństwa i którego, choć ich relacja nigdy nie należała do najprostszych, bezgranicznie kocha. Jak to kiedyś śpiewała Cher, „when love calls your name, there's no saying no”.

POTOMSTWO: Zawsze mówiła sobie, że najpierw chce się zakochać i ustatkować. No cóż, te punkty planu zostały już zrealizowane. Potomstwa jednak wciąż nie ma i, gdyby to zależało wyłącznie od niej, być może zdecydowanie stwierdziłaby, że nie chce go posiadać. Wie jednak, że jej ród powinien zostać przedłużony i choć tak właściwie mogłaby adoptować jakieś szczenię, jakaś część jej pragnie własnego, biologicznego potomstwa noszącego w sobie cząstkę jej samej i jej partnera.

APARYCJA:

• Rasa: Mieszaniec, po prostu. Przypomina jednak huskiego, a to wszystko przez to, że ma przodków tej rasy zarówno z jednej strony rodziny, jak i z drugiej.
• Umaszczenie: Brązowo-białe.
• Wysokość: Pięćdziesiąt sześć centymetrów w kłębie - jakby ktoś wyciągnął średnią arytmetyczną ze wzrostu jej matki i ojca.
• Masa: Dwadzieścia dwa kilogramy.
• Długość sierści: Krótkowłosa.

CIEKAWOSTKI: Jeśli spotka się ją na wydarzeniach oficjalnych, w których występuje typowo w roli Bety sfory, można zauważyć na jej szyi srebrny łańcuszek z zawieszką w kształcie psa (mówiąc konkretniej, owczarka niemieckiego). Jest to pamiątka po jej babce od strony ojca, ale także ustanowiony przez niego symbol stanowiska, które obecnie pełni Erato. W dniu koronacji swojego następcy, zamierza mu ów symbol przekazać.

HISTORIA: Erato przyszła na świat 28 maja, po południu, lecz konkretnej godziny jej rodzice nie byli w stanie podać - byli wtedy zbyt rozemocjonowani. Chwilę później ziemię powitała jej młodsza i jedyna siostra z tego samego, zresztą jedynego, miotu Laverne i Enyaliosa, ówczesnej pary Beta Północnych Krańców. Jej dzieciństwo przypadło na okres, w którym nastąpiło wiele zmian w życiu członków sfory, związanych głównie z tym, że niedługo wcześniej przenieśli się oni z Anglii do Norwegii. Już jako półroczny szczeniak koszary znała jak (przysłowiową, ponieważ w rzeczywistości takowej, jako pies, nie posiada) własną kieszeń, a z mieczem-patykiem w łapie czuła się jak prawdziwy rycerz. Wszystko łączyło się idealnie - jej fascynacja średniowiecznym rycerstwem tylko potęgowała jej miłość do tego, czym obecnie się zajmuje - wojska. Całą sobą chłonęła przekazywane jej przez rodziców lekcje, które dziś, jako suka Beta, z dumą wykorzystuje.

AUTOR: Epona | Maerose#4026