- Kogoś szukasz?
Znów poczuł dreszcz przechodzący przez całe jego ciało, kiedy tylko usłyszał znajomy głos. Opuścił łapę, która była już gotowa aby ponowić pukanie do drzwi i odwrócił się w stronę źródła wypowiedzianych słów. Cooper stał przed nim z takim wyrazem pyska jak gdyby nigdy nic między nimi się nie stało.
-Tak, ja... - Zaczął mówić drżącym głosem. To była jego szansa, ostatnia najprawdopodobniej. - Szukałem ciebie - dodał po krótkiej chwili.
Connor czuł się jak tchórz, nawet jeśli teraz już wiedział, że jego uczucia są odwzajemnione to i tak coś go hamowało. Chyba bał się tego co pomyślą inni, w końcu sam przez całe swoje życie był pewien, że coś jest z nim nie tak. Gdyby nie samiec stojący naprzeciwko niego, pewnie wpadłby w panikę. Walka z samym sobą w jego własnej głowie zakończyła się obrazem wspomnienia w którym pyski przyjaciół z dzieciństwa połączyły się. Wtedy husky już był pewien, wykorzysta swoją szansę. Wziął głęboki wdech.
- Cooper, muszę ci coś powiedzieć - powiedział i zrobił krok w stronę gońca. Wyraz pyska psa w typie aussie zmienił się, chłodna mina nie pokazująca żadnych uczuć została zastąpiona przez kompletną mieszankę, było w niej dużo zaskoczenia, oczywistą sprawą było, że Cooper się tego nie spodziewał. - Ja chyba coś do ciebie czuję, już od dawna... Ja chyba cię kocham. - Connor w końcu to powiedział, czuł się jakby ktoś zdjął cały ciężar z jego barków. W chwili nagłego polepszenia samopoczucia samiec zrobił kolejny krok do przodu i zainicjował pocałunek. Tym razem nie był on tak szybki jak ten poprzedni, był szczery i nie towarzyszyły mu żadne obawy. Będzie to kolejne wspomnienie do którego husky ma zamiar notorycznie wracać.
Samce odsunęły się od siebie tylko aby jeszcze przez chwilę wpatrywać się w swoje oczy. Otulała ich cisza, a na niebie świeciło mnóstwo gwiazd, tak jak tamtej nocy gdy zobaczyli zorzę polarną.
- Zmarnowaliśmy tyle czasu przez niewiedzę - mruknął Connor właściwie do siebie.
Cooper?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz